Bilmece sorulur mu? Okunur mu? Yoksa yazılır mı? Bence hepsi de olabilir.
Bugün okumak için kitaplıktan bilmece kitabı seçtim. Onu okumayı planlıyorum. Birkaç arkadaşıma göre bilmece kitabı kitap sayılmazmış. Bence öyle değil. Onu okurken düşünüyorum ve hayallere dalıyorum. Sayfaları da var. Bir kitaptan neyi eksik? Okuduğum bilmeceleri sormayı da çok severim. İlk sayfanın ilk bilmecesi “Ağaç üstünde kilitli sandık” Bilmecenin cevabı ne olabilir ki?
Arkada cevapları vardı baksam mı? Sandıkların içini çok merak ederim. İçinde çok ilginç şeyler oluyor. Mesela anneannemin bir sandığı var. Kocaman kilidi ile açar, kendince kıymetli olan eşyalarını koyar. Sandığın açıldığını kokusundan anlarım. Bazen gül kokar bazen de lavanta. İçinde şıkır şıkır, pırıl pırıl bir dünya. Gözlerim parlar. İçinde en ilgimi çeken anneannemin çocukluğundan kalma elma şeklindeki küpelerdir. Anneannem, kendine bu küpeleri hiç kaybetmeyeceğine söz vermiş. Şu kadar
yıl olmuş ilk günkü gibi. Kendine verdiği sözü tutmuş. Ne zaman bir işi yaparken pes etmeye başlasam anneannemin elmalı küpelerini hatırlarım. Kararlı olup yaptığım işi tekrar denerim. Bilmecenin cevabının “ceviz” olduğunu arka sayfaya bakıp öğrendim. Ceviz de anneannemin sandığı gibi çok değerliydi. Onu yesem de kabuklarından oyun da oynasam beynim gelişirdi. Cevizi yedikten sonra kabuklarıyla çeşit çeşit oyun oynarım. “Dağdan gelir takla makla, aman abla beni sakla” İşte bu bilmecenin cevabı olan canlıyı cevizden yaptım. Hangi canlı mı? “Dağda gezer bal arar, kış oldu mu uykuya o yatar” bu iki bilmecenin de cevabı aynı AYI… Ayının kafası ve gövdesini cevizden yapıp boyadım. Sonra kendim de bir bilmece yazdım. İşte bilmece kitabı okumak bu kadar eğlenceli.
İlk yorum yapan olun