Bugün sınıfa garip bir heyecanla girdi. Onu görenler de şaşkındı. Elinde koca iki pazar torbası… Düşe kalka ilerliyordu. Sınıfta en önde oturan birkaç çocuk dayanamayıp yardım etmek için yanına gitti. Diğerleri de meraktan peş peşe torbaların başına üşüştü. Torbaların biri çeşit çeşit kıyafet ile doluydu. Üstündeki etiketlerden hepsinin yeni satın alınmış olduğu belli oluyordu. Diğer torbada ise bol resimli, bol renkli çocuk kitapları vardı.
İçlerinden biri kitaplara el uzatınca “dur dokunma, bunların hepsini paketlemeliyiz” dedi. Ama bu kadar kitabı incelemeden, okumadan hiç olmazsa göz gezdirmeden paketlemek olur muydu? Zamanları azdı ama kitapları inceleyip, sınıflandırıp paketlemeye karar verdiler. Deniz altı yaşamı ve deniz canlılarını anlatan kitapları toparladı biri. Sanki denizde yüzüyormuşçasına hissetti kendini. Macera kitaplarını sınıflandıran çocuk hepsini de özenle dizdi. Şekerden daha tatlı olan uzay ve yıldızları anlatan kitaplara sevgiyle sarıldı öbürü. Çocuklar genellikle ilgi alanları olan kitapları buluyorlardı. Sevgi ve özenle paketlemeyi tamamladılar.
Kitap seçimleri onların kişilik özelliklerinin ortaya çıkmasını da sağlamıştı. Bu kitap ve kıyafetler depremde okulları, kütüphaneleri yıkılan çocuklar içindi. Hiç tanımadıkları uzaklardaki çocuklar için yaptıkları bu çalışma onları çok mutlu etmişti. Yazı yazmayı seven biri “içine bir not koymayı da unutmayalım” deyince:
“Sesin insanların duymadığı bir tınısı da vardır. Bağırır bağırırsın… Duyulmadı sanırsın. Ama bir bakarsın sesini duymayan kimse kalmamış! Sadece söyleyene değil, söyletene de, duyana da, duyurana da sonsuz teşekkürler ederiz…” diye bir not da eklediler.
Origami sayfamızda bu ay…
Dergimize abone olmak için tıklayın!
İlk yorum yapan olun