Sanki uçuyorum…
Yaz tatilinin denizde geçirecekken en korktuğum şeylerden biri uçak… Tatile uçakla gidecektik. Annem valizleri hazırlamış. Babam da hazırlanmış. Tam sevinecekken, uçakla gideceğimiz aklıma geldi. Ve çok korkmuştum. Hemen babamın yanına koştum. “Baba neden giyindin böyle?”
Peki, annem neden valizleri kapının yanına koydu? 2 gün sonra tatile gideceğiz ya. Tamam dedikten sonra ağabeyim Talha’ya gittim.
Abi! Efendim Talat. Bana yardım eder misin? Niye? Çünkü korkuyorum uçaktan.
Ağabeyim hemen güldü.
İş başına
Ben lütfen deyince “Tamam” dedi. Ağabeyim Talha, bana küçük bir karton uçak yaptı, çok güzeldi. Adını TT koyduk. Ağabeyim biraz çalıştırdı. Sonra da sanal gerçeklik gözlüğünde 3D uçak içi filmi açtı. İlk başta korkmuştum, ama sonradan alıştım. 2 gün geçti, tatile gidecektik. Herkes hazırlanmıştı. Yolda şarkılarla havalimanına vardık.
Düşünceler
Sonra ağabeyimle bir kitap yaparsak efsane olur dedim. Sonra çantamdan not defterini çıkarttım. Sonra bir logo çizdim. LG çocuk diye logo ismi verdim. Sonra Talat ve Talha diye yazdım.
Bunu ağabeyime tam gösterecekken, bir baktım ağabeyim uyuyakalmış. Çok yorgundu her halde. Çünkü ben de yorgundum. Uyumamak için camdan kuşlara baktım.
Sorunlu plan
Ama bir sorun çıktı. Yarım kalan yolculuğumuzu otobüsle tamamlayacaktık. Ama otobüse binince de otobüs arızalandı. Tam ümidimiz kesilirken ağabeyimin arkadaşı Semih arabayla geldi. Birlikte tatil yerine vardık.
Eğlence başlasın
Ondan sonra bir arsa kiraladık. Her gün 20 TL veriyorduk. Bu arada ağabeyimin yaptığı karton uçağı getirdim. Sahilde içine binip oynuyordum. Kumdan kale de yaptık.
Hayali bir köpekbalığı
Bir gün çığlıklarla uyandık, üstümüzü giyinip çığlıkların geldiği yöne gittik. Bir de ne görelim? Birisinin arkasında köpek balığı vardı. Herkes tam gidecekken, köpek balığı zannettiğimiz şey, kafasına köpek balığı şapkası takan bir çocukmuş. Herkes bu duruma bozuldu…
Hemen odama girip köpek balığı resmi çizdim. Altına da shark yazdım. Shark, yani köpek balığı…
Eve gitmeye doğru
Tatile ‘bay bay’ demek için 3 gün kala istediğimizi yapıyorduk. Her istediğimizi yaptık. Eve gitmemize 3 gün kala babam “Haydi, gidiyoruz, hazırlanın” dedi. Buna şaşırdım. Hemen babama sordum:
“Baba neden gidiyoruz?” Babam, “Herkes istediğini yaptı. O yüzden yapacak başka iş kalmadı” dedi. “Doğru ya! Ne yapacağız gerçekten, o zaman gidelim” dedim.
Evine, İngilizce olarak şöyle dedim: “Welcome home.” Yani, “Merhaba ev.”
YTB karşı soyguncular
Yaz tatilinin bitmesine 19 gün kala maceraya başladık. Bir sabah aramamız kapımızda yoktu. Herkes işe koyuldu. Ben de ekiple arama başladık. Ekiptekiler Yasin, ben ve Berat. Bisiklet ile aramaya başladık.
Ama önce afişler hazırladık. Resmi ben çizdim, Yasin yazdı, Berat da afişleri dağıttı. Afişleri her yere astık. Bisikletlerle giderken hurdacı Ahmet adli bir dükkân gördük. İçeride bir sürü araba hurdası vardı. İçeriye girecekken, Yasin beni kolumdan tuttu. O sırada aklıma bir şey geldi. Yasin küçükken buraya gelmişti. Bir tane hurda üstündeki hurdaları taşıyamayıp Yasin’in üstüne düşmüştü. Zavallı Yasin’in bacağı ezilmişti. Sonra bacağından ameliyat olmuştu. Bir daha oraya girmem diye yemin etmişti. İçeri girmedik, burayı not almıştım.
Arkadaşlarıma dönüş
“Arkadaşlar, yarın da gelip buraya gireriz” dedim ve Yasin’e dönerek, “Yasin, artık ben de korkma tamam mı?” dedim. Yasin, ‘tamam’ anlamında kafasını salladı. Sabah olmuştu. Artık gitme zamanıydı. Hurdacı Ahmet’e gittik ama kapalıydı. Kapısında şöyle yazıyordu: “Cenaze namazındayım. 15 dakika sonra geleceğim.”
Tam saat kaç diyecekken, sala okunuyordu. Demek ki, 15 dakika bekleyecektik. Ben hemen bir plan kurdum. Plan şöyleydi: Hepimiz kahvaltıdan sonra gelecektik. Sözleştik ve evlerimizin yolunu tuttuk.
Yazan: Talat Yusuf Rençber
(Şehit Nuri Pamir İlkokulu, 4C öğrencisi, Çarşamba-Samsun)
Dergimize abone olmak için tıklayın!
İlk yorum yapan olun