Güve’nin gitarı
Sonbahar gelmiş, havalar soğumuştu artık.
Minik Güve güzel bir yaz geçirmişti.
Yazın kuşların şarkısıyla dolu güzel bir yaz geçirmişti.
Ama kış geliyordu.
Soğuk havalar gelmişti sonbahar yüzünü göstermişti.
Kışın öten kuşlar yavaş yavaş yuvalarına çekiliyor, artık eskisi kadar şarkı söylemiyorlardı.
Bu durumu fark eden minik Güve, bir şeyler yapmalıydı.
Yine bir gün sonbahar gününde kışı geçireceği güzel işler düşünüyordu.
“Kışın uğraşacak bir şeyler bulmalıyım” diye iç geçirdi.
Kendisine güzel bir soba almak fikri geldi. Bu güzel bir fikirdi ama müzik dinlemek için yeterli değildi.
Bir arkadaş bulsa o da iyi olurdu. Başka ne yapabilirdi ki?
Etrafta bir ağaç kesen makine sesi işitti, “Ne oluyor orda?” diye sordu arkadaşlarına.
Dediler ki;
“Ağaç kesiyorlar müzik aleti yapmak için.”
“Müzik aleti için mi?”
“Evet.”
“Hangi müzik aleti?”
“Gitar!”
“Himm.”
“Gitar sesi çok güzel, severim.”
Derken, aklına parlak bir fikir geldi. Kışı geçirecek aletini bulmuştu.
Bir gitarın içinde Güve olacak ve kış boyu gitar dinleyecekti. Bu fikir aklına geldiği gibi hazırlığını yaptı.
Gitar için kesilen ıhlamur ağacının içine giriverdi.
Artık o tam bir ağaç kurdu, Güveydi. Gitar için kesilen ağaçla birlikte kamyona bindi ve enstrüman üreticisi olan ustanın atöl- yesine girdiler.
Burada bir çok aleti dinleme fırsatı buldu.
Gitar ustası ıhlamur ağacını işlerken, Güve, sabırsızlıkla gitarın çalacağı günü bekliyordu.
Ve nihayet gitarın sapı da gül ağacından takıldı ve telleri takıldı.
Artık kışı geçirecek yerini bulmuş müzik dinlemenin keyfini çıkarmayı bekliyordu.
Sabah uyandığında ustanın elinde akortları yapılmış bir şekilde çalan gitarı dinlemeye başladı.
Sonbahar yaprakları dökülürken etrafta soba dumanları ve güvenin gitarından çıkan sesle her şey çok güzeldi.
Mutluluğu gözlerinden okunuyordu.
Yazan: Cihan Cambaz
Dergimize abone olmak için tıklayın!
İlk yorum yapan olun