Sevgili küçük dostlarım;
Bir bayrama daha sizlerle birlikte kavuştuk. Rabbime hamd olsun.
Çocukluğumuzun bayramlarını yaşatabilmek için bugünkü bayramlara sahip çıkmalıyız.
Dedeler, nineler, anneler, babalar, amcalar, dayılar, teyzeler, halalar, kuzenler, çocuklarla dolu evlerde kocaman kalabalıkların kavuştuğu, hasret giderdiği, sofralarda ailecek birlik ve beraberlik içinde yemekler yenilirdi.
**
Çocukluğumuzun bayramları mütevazı, fakat neşeli hayatların yaşandığı günlerdi.
Çocukken mi güzeldi bayramlar? Bayramlar mı değişti?
Yoksa biz mi büyüdük? Bu klasik cümleler, ne yazık ki gerçeğe dönüşüyor: biz büyüdük ve çok geri kaldı o tatlı düşler.
Hatırlarım; çoğu evlerde bayram daha bir hafta önce başlardı. Şimdi bizler için o çok uzakta kalan yıllarda, annelerimiz, büyük annelerimiz ile oturur bayram baklavaları hazırlardı.
Günler öncesinden bayram alışverişine çıkılırdı. Yepyeni bayramlıklarımızı yastığın altına koyar, sabahı zor ederdik.
**
O sabah geldiğinde hep birlikte bayram namazına gidilir, çıkışta eş dost, konu komşu, evde de kalabalık ailemizle büyük bir mutlulukla bayramlaşırdık. Evin büyüklerinin ellerini öperek, amansız bir bayram harçlığı kapma mücadelesi verirdik. Kim daha çok para biriktirdi diye yarışa girerdik üstelik.
Ah, canlarım… Geçmişe döndüm. Neyse… Bu kadar sohbet yeter.
Gözlerinizdeki nur hiç sönmesin, Allah’a emanet olun.
İlk yorum yapan olun