Merhaba

Ne kadar özlemişiz değil mi;
Sokağı, caddeyi, okulu, bahçeyi, parkları…
Ne kadar özlemişiz değil mi;
Dostlarımızı, akrabalarımızı, yakınlarımızı, komşularımızı.
Ne kadar özlemişiz değil mi;
Çılgınlar gibi koşmayı, sımsıcak oyunları, derin nefes alarak yürümeyi.
Ne kadar özlemişiz değil mi;
Yakınlaşmayı, sohbet etmeyi, kucaklaşmayı.
*
İnanıyorum ki, bu olağanüstü günler geçecek. Tekrar bir araya gelip, kaynaşacağız ve hasret kaldığımız bu duyguları tekrar yaşayacağız.
Hikmet nazarıyla baktığımızda, bulunduğumuz yerin kıymetini şimdi çok daha iyi anlıyoruz.
Akrabalarımızı, dostlarımızı, sokağımızı… Hatta kimi arkadaşlarımızın “Okul hep tatil olsa, ne iyi olur” diyenlerin bile okulunu ve sınıfını özlemle andığını biliyorum.
Bugünler geçecek.
Göreceksiniz; “normalleşme” yaşadığımız zaman, Can Kardeş olarak, sizlerle buluşup, kucaklaşacağız ve hep birlikte etkinlikler düzenleyeceğiz.
Gözlerinizdeki nur hiç sönmesin. Allah’a emanet olun.