Kovanın en yardımsever, en neşeli, en hareketli arısıydı. Kıpır kıpırdı.
Ne yaparsa çabucak yapmak ister sevdiği işlere daha çok vakit kalacağını umardı.
Hatta bir gün çiçek bahçesinde aceleyle bal toplama peşindeyken bir çocuğun çiçekli çorabını gerçek çiçeklerle karıştırmış neredeyse çocuğun ayağı altında eziliyordu. Aceleden çoraptaki çiçeği gerçek zannetmişti.
Hangi peteği hiperaktif arının doldurduğunu herkes anlardı. Çünkü onun doldurduğu peteğin yanında sağında solunda hep bal damlaları olurdu. Hiperaktif arının en büyük hayali yüzmeyi öğrenmekti. Göldeki ördekler, pembe flamingolar, su kaplumbağaları onlar gibi olamaz mıydı? Balıklar gibi olmayı da isterdi ama suyun altında nasıl nefes alacaktı?
Polen taşıma zamanının geldiğini belirten çağrı ile bu düşüncelere ara verdi biraz.
Polen taşımacılığı bir arının en önemli görevlerinden biriydi. Bitkiler arasında polenleri taşır dururdu. Bu nedenle bitkiler hiperaktif arıya minnettardı. Bitkiler bu hareketlilik sayesinde çoğalabiliyorlardı.
Çok yaşa sen Hiperaktif Arı derlerdi. Ona çiçeklerinin rengârenk görünümleri, güzel kokuları ve nektarlarını vererek teşekkür ederlerdi.
Polen toplama zamanı sona erdiğinde göldeki ördeklere ziyarete gitti. Ördekler onu sırtlarına aldılar. Birlikte yüzdüler. Nasıl yüzdüklerini gözlemledi. Göl kenarındaki lezzetli ballar yapabileceği çiçeklerin yerlerini ezberledi. Akşam olduğunda kovanına doğru uçarken yaptığı tüm güzel işler için mutluydu. Kovanda herkes uyuyordu. Uykusu olmayan tek arı yine kendiydi. Kovanın gökyüzünü gören kısmına çıktı. Gökyüzündeki sonsuzluk hissi çoğu zaman uykusunu getirirdi.
Gökyüzü, yıldızlar ve ay… Bulutsuz yaz gecesinin hediyeleri idi ona. Usulca uykuya daldı.
Rüyasında durgun göl sularında yüzdükten sonra ay ve yıldızlara doğru uçtuğunu gördüğünü tahmin etmek hiç de zor değildi. Çünkü o hiperaktif arıydı.
Origamiyi görmek için Eylül sayımızı kaçırmayın!
İlk yorum yapan olun