Merhaba sevgili dostum, sen hiç mavi renkli bir karga gördün mü?
Kargalar hep siyah olarak bilirsiniz ya… İşte ben öyle değilim; maviş bir kargayım.
Adım ise, Mavi Alakarga’dır.
Kuzey Amerika’ya özgü bir kuş türüyüm. Boyumun uzunluğu yaklaşık 30 santimetredir.
İsmimden de anlaşılacağı gibi, en belirgin özelliğim, tüylerimin güzel mavi renkte yaratılmış olmasıdır.
Ayrıca kanatlarımda ve kuyruğumda siyah beyaz noktalar bulunur.
Hem etçil hem de otçulum!
Diğer kuşlara karşı biraz saldırganız. Aslında bu kendimizi korumak ve savunmak içindir.
Ben bir “omnivorum.” Yani; hem etçil hem de otçulum.
Genellikle besinlerim bitkilerden oluşur. Tırtıl, böcek ve çekirge gibi böceklerle de beslenirim.
Gagam çok güçlüdür. Üstelik onun sayesinde, yerde açtığım deliklere meşe palamudunu depolarım. Depoladığım meşe palamudu ile rızkımı çıkarırım.
Müzikal yeteneğim Allah vergisidir
Yüzümün bir kısmı ve karnım beyaz, boynumda ve başımın yanları ise siyah bir yaka vardır.
Gerçi bülbül gibi şakımam ama sesim tıpkı martınınki gibi çok yüksek ve tizdir.
Biliyor musun; Allah bana musikişinas bir gırtlak vermiştir. Çünkü çok müzikal bir sesim var. Hattâ, taklit yeteneğim bir papağan ki gibidir, arkadaşlarımın sesini hafızama kaydeder ve seslerini aynen çıkarırım.
Duy da inanma
Sana ilginç bir bilgi vermek istiyorum.
Yakınlarınızdan biri vefat edince, cenaze töreni düzenliyorsunuz değil mi? Biz de öyle. Doğru söylüyorum; ailemizden biri ölürse, tüm grup üyelerimizi davet eder, etrafında toplanır, tören düzenleriz. Tıpkı sizin gibi.
Bilim insanları, bu davranışımızı çözmeye çalıştı. Sebebini tam olarak bilemeseler de bir kısım ilim adamı, “Yakınlarımızdaki tehlikelere karşı uyarı” için bu tür hareketimizi geliştirdiğimizi söyler.
Alakargalar yuvasını yükseklere taşır
Her yıl, çoğumuz yazı geçirmek için kuzeyden güneye göç ederiz.
Yolculuğumuza 250’ye yakın kuşlarla ve büyük sürüler halinde bir araya gelerek başlarız.
Yuvamızı kayın ağaçlarında ve meşelerde yükseğe inşa ederiz.
Hattâ, küçük dalları, çimenleri, yabani otları, ağaç kabuklarını, yosunları toplar ve hepsini çamurla birleştiririz.
Çoğunlukla ortalıkla pek gözükmeyiz, yuvamızda saklanırız. Ama buna rağmen sosyal varlıklarız. Çiftler ve küçük aile gruplarımızı oluşturur, öyle yaşarız.
Daha söylenecek çok söz var ama lafın iyisi kısasıdır diyerek burada bitirelim, ne dersin?
Beni nerede görürsen, selam vermeyi unutma, olur mu? Allah’a emanet olll!
Dergimize abone olmak için tıklayın!
İlk yorum yapan olun