Ağacın Sürprizi

Funda ile Nil yan yana evlerde oturan komşu çocuklarıydı. Mayıs ayının gelmesiyle birlikte bahçelerinde de değişiklikler olmuştu. Her iki evin bahçesinde aynı ağaçlardan vardı. Ağaçlar tomurcuklanıp çiçek açmıştı. Çimler yemyeşil olmuştu. Ama Nil bir şey fark etmişti. Onların ağaçlarından biri cılız ve kuruydu. Ona çok üzülmeye başladı. Her gün gidip suluyor, konuşuyordu ama olmuyordu. İşin daha da kötüsü, anne ve babasını o ağaç hakkında konuşurlarken duymuştu. “Bahçede yer kaplıyor” diye kesmek istiyorlardı.

Durumu arkadaşı Funda ile konuşan Nil, bir anda “Buldumm!” dedi. “Ne yapacaksın?” Dedi Funda. “Gece onlar görmeden ağaca kağıttan yapıp boyadığım çiçeklerden yapıştıracağım.”

Funda’ya göre bu çok saçma bir fikir olsa da, arkadaşı üzülmesin diye bir şey demedi. Ertesi sabah Nil’in annesi perdeleri açtığında bir de ne görsün, onların kesmek istediği ağaç çiçekler içindeydi. Gözlerine inanamamıştı. Çiçeklerin kâğıttan olduğunu uzaktan anlayamamıştı ama bu durumun nasıl olduğunu hayretle düşünüyordu. Kahvaltıda eşine ve Nil’e “Haydi çabuk olun da size bahçede sürpriz bir şey göstereceğim” dedi. Nil hiç heyecanlanmamıştı. Aksine utanıyordu. Çiçeklerin sahte olduğunu anladıklarında Nil ne yapacaktı? Birden gök gürlemeye başladı. Ani bir şekilde çok şiddetli yağmur başlamıştı. Nil’in babası “Bu havada bahçeye çıkılmaz hanım baksana yağmur bardaktan boşalırcasına yağıyor.” dedi. Nil bu duruma çok sevinmişti. Derin bir nefes aldı. Hemen odasına koşup pencereden dışarı baktı. Bir de ne görsün? Onun yaptığı bütün kağıt çiçekler yağmur ve rüzgar ile ıslanıp yerlere düşmüştü. Ortada yine kupkuru ağaç kalmıştı. Annesi de merak edip salonun penceresinden bahçeye baktığında hayretler içinde kaldı. “Ama nasıl olur? Sabah gördüğüm çiçekler şu an yok.” Nil’in babası gülerek “Sen sabah rüya görmüş olmalısın hanım” dedi.