İktisat et, israf etme (2023/04)

İktisat et, israf etme

Yılmaz ailesi için mutlu bir hafta sonu başlamıştı. Melda, Merve ve Mert annelerinin “kahvaltı hazır” sesiyle mutfağa doğru yöneldiler. Hatice Hanım, kahvaltı sofrasını çeşit çeşit yiyeceklerle donatmıştı. Bir yandan kızarmış ekmek kokusu etrafa yayılmıştı. Tüm aile fertleri masadaki yerini aldı.

Evin beyi Ahmet Bey, masadaki nimetlere bakıp Hatice Hanım’a: “Hanım ne gerek vardı bu kadar çok çeşit yiyecek hazırlamaya. Peynir, zeytin, ekmek yeterdi. Yiyemeyeceğimiz kadar çok çeşit hazırlamak israf. Bunları bulamayan, alamayan insanlar var” dedi. Büyük kız Melda: “Babam sabah sabah iktisat dersine başladı” dedi. En küçük çocuk Mert, sofraya bir göz gezdirip şımarık ve biraz da hırçın bir tavırla: “Burada benim yiyeceğim hiçbir şey yok! Ben bunları yemem” dedi. Hâlbuki patates kızartmasından peynir, reçel çeşitlerine, menemenden haşlanmış yumurtaya kadar o kadar çok çeşit vardı ki…

“Bismillah” diyerek kahvaltıya başladılar. Mert hariç herkes memnundu. Kahvaltının sonunda, Ahmet Bey Mert’i de çağırdı ve genel bir konuşma yaptı: “Sevgili kızlarım, tabaklarınızda bıraktıklarınıza bakın bunlarla birkaç kişi daha doyardı. Bir de şu Mert’in yaptığına ne demeli? Bu kadar yiyecek arasından hiçbirini yemedi. Hanım sana da kaç kez söyledim bu kadar çok çeşit hazırlama diye.

İsraf etmek, bereketin ortadan kalkmasına sebep olur. İktisat etmek ise nimetleri artırır. Her nimeti yeteri kadar, ihtiyacımız kadar tüketmeliyiz. Allah bizi “Yiyiniz, içiniz, israf etmeyiniz” diye ikaz etmiştir. Nimetler şükür ister. Şükretmek, teşekkürümüzü doğrudan nimetler veren Allah’a sunmaktır. Zikir, fikir ve şükür adında, sizin gibi üç kardeş vardır. Başta “bismillah” dememiz zikirdir. Ortada, o nimeti yerken onu bizim için Allah’ın yarattığını düşünmek fikirdir. Sonunda ‘Elhamdülillah’ dememiz şükürdür.”