Merhaba sevgili minik okuyucularımız. Sağlık bu hayatta en büyük nimet. Kıymetini, kaybetmeden anlamak gerekiyor. Ne yazık ki bazı insanlar doğuştan veya sonradan engelli olabiliyor. Ama öyleleri var ki kalplerinden, o masum gözlerinden ışıltı eksik olmuyor. “4 Ocak, Görme Engelliler Alfabesi Günü ve 7-14 Ocak Beyaz Baston Görme Engelliler Haftası” münasebetiyle işitme ve görme engellilere Kur’an dersi veren Şadiye Şeyma Erkoç ile konuştuk. Haydi okuyalım.
Merhabalar bize kendinden bahseder misin? Görme engellilere eğitim vermeye nasıl karar verdin?
Ben Şadiye Şeyma Erkoç. Diyanete bağlı Kur’an Kursu’nda çocuklara eğitim veriyordum. Sonrasında ilgimi çektiği için işaret dili, işaret dili tercümanlık, işaret dili dini terimler belgelerini aldım. Ama tanıdığım hiç işitme engelli yoktu. Kur’an eğitimi veriliyor muydu bilgim de yoktu.
Allah’ım beni işitme engellilerle buluştur diye dua ettim. Öğrendiklerimi onlarla paylaşmak istedim. Araştırmaya başladım ve dernekte işitme engellilere gönüllü eğitim veren bir hocaya ulaştım. O vesileyle 2017 yılında Kur’an kursunda onlar için sınıf açtık. Elhamdülillah 30,35 işitme engelli öğrencimize işaret dili ile eğitim vermeye başladık. Eğitim devam ederken görevi birlikte yaptığımız hocamla konuştuk. “Görme engellilere de ulaşsak ne güzel olur” dedik.
Birkaç gün sonra Rabbim bizi otobüste görme engelli bir tarih hocasıyla karşılaştırdı. Tanıştık, konuştuk, sohbet ettik. Kabartma alfabesi öğrenmek istediğimizi söyledik.
O da bize Kabartma alfabeyle Kur’an öğretimi kursu açabileceğini söyledi. Çok mutlu olduk.
Onların hissederek okumaya çalıştıkları kabartma yazısını bizlerde görmeye anlamaya çalışarak öğrendik. Belgemizi aldıktan sonra hemen kursa başlamak istedik.
Görme engelliler okuluna gittik. Müdür beyle konuşup sınıflarda kendimizi ve kursumuzu anlattık. Hafta sonu da görme engelli çocuklarımız kursa gelmeye başladılar. İlkokul, ortaokul, lise öğrencileri… 2018 yılında da görme engelli çocuklarımız için sınıfımız açılmış oldu Elhamdülillah.
Önce Braille alfabesini mi öğretiyorsunuz? Bu alfabeyle Kur’an harflerini öğrenmek zor olmuyor mu?
Görme engelli çocuklarımız kabartma Türk alfabesini biliyorlardı ama Kur’an alfabesini bilmiyorlardı. Kabartma alfabe altı noktadan oluşuyor. Altı noktanın hangileri dolu ona bakıyoruz ve o bir harfi ifade ediyor. Harfleri tam öğrendikten sonra harekelere geçiyoruz. Harfin ardından harekelerin yine altı noktadan oluşan işareti var. Onu öğretmeye başlıyoruz.
Cezm, şedde, tenvinler, harfi medler, huruf-u mukattalar, lafzatullah… Hepsi yine harfin yanında altı noktada anlatılıyor. Tabi ki parmak uçlarının hisleri de iyi olmalı öğrencinin, yoksa harfi bulmakta çok zorlanıyor. Bazen de Türkçe noktalarla Arapça noktalar birbirine karışıyor. Ama dualarla, azimle, istekle, kararlılıkla, tekrarlarla öğrenme aşkıyla bütün zorluklar aşılıyor.
En son 7 yaşında bir öğrencim kısa sürede Kur’an-ı Kerim okumaya başladı. Çok mutlu. Şu anda çok güzel okuyor maşallah. Kursa geldiğinde Kur’an-ı hiç bilmeyen Görme engelli öğrencim şu anda çeyrek hafız oldu Elhamdülillah… Devam ediyor. Bizim ellerimiz Kur’an okuyor. Çok seviyorlar. Kur’an-ı, Kur’an Kursu’nu, hiç gitmesek buradan diyorlar. Onların gayretleri şevkleri bizlerinde heyecanını artırıyor.
Okuduğumuz Risale-i Nur hakikatlerinin ruhlarına şifa olduğunu görüyoruz. Her hafta hangi konuyu okuyup anlayacağımızı soruyorlar. Risale-i Nur’dan vecizeler ezberliyorlar. Elhamdülillah.
Engelsiz gönüllere eğitim verdiğimi söylediğimde bazı arkadaşlar: “Ben yapamam siz iyi dayanıyorsunuz, çok zor, ben öğretemem çok üzülürüm onlara” diyorlar. “Nasıl üzgünler mi hallerinden” diye soruyorlar.
Görme engelli çocukların hayata karşı bakış açısı nasıl? Her şeye rağmen gayret etmeleri harika bir şey.
Hayır değiller. Hallerinden şikayet etmiyorlar, mutlular, neşeliler. Okullarına gidiyorlar farklı aktivitelere kurslara katılıyorlar. Yeteneklerini geliştiriyorlar. Çoğu zaman bize engelli olarak bile görünmüyorlar. Onları üzen şey; asıl engelli olan bizlerin onları hayatımıza dahil etmeyişimiz, öteleyişimiz, acıyan gözlerle bakışımız, dışlayarak onları muhatap almayışımız, normal insanlara gösterdiğimiz davranışı onlara göstermememiz.
Paylaşım içinde olduğumuzda, onları sevdiğimizi hissettiklerinde bize kalplerini gönüllerini sonuna kadar açıyorlar emin olun.
Şimdi görmediği için hiç göremeyecek olduğunu zanneden çocuklarımıza sualleri üzerine cennetten ahiretten bahsediyoruz.
Kabirde, cennette herkesten daha ziyade görecek olmaları hakikatini anlattıkça onların yüzlerindeki şaşkınlıkları, mutlulukları yani Risale-i Nur’la şifa bulmaları bizleri çok duygulandırıyor. Şu anda hem işitme engelli, hem görme engelli, hem de bedensel engelli öğrencilere eğitim vermeye devam ediyoruz. Aslında Engelsiz gönüllerle buluşup kendi engellerimizi farkediyoruz.
Rabbim bu yolda, bu hizmette bizleri daim kılsın. Hayırlara güzelliklere vesile eylesin inşallah.
Dergimize abone olmak için tıklayın!
İlk yorum yapan olun