Hale’nin Hicreti
Sınıf arkadaşlarına, okuluna, oturduğu sıraya uzun uzun son kez baktı. Babasının işi nedeniyle başka bir şehre taşınacaklardı. Arkadaşları çantasını mektup ve hediyelerle doldurmuşlardı. Eve gelip arkadaşlarının mektuplarını okudukça, hep içinde biriktirdiği hüznü gözyaşlarına dönüştü. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Annesi koşup geldi sarıldı. Taşınmayı onların da istemediğini, ama buna mecbur olduklarını detaylı bir şekilde anlattı.
Yavrusunun içine düştüğü hüzünden onun küçücük kalbine teselli olabilmek için annesi çareler düşünüyordu.
-Başımıza gelen herşey netice itibarıyla güzeldir. Hem taşınmak nedir biliyor musun? Hicret etmektir. Sevgili Peygamberimiz (asm) da yaşadığı yerlerden bir gün taşınmak zorunda kalmış.
Hâle bir anda ağlamayı bırakmıştı. Merakla annesine sordu: “O da çok üzülmüş mü? Ağlamış mı taşınacağı için?”
-Doğup büyüdüğü yerden ayrılmak onun için de çok zordu elbet. Ama mecbur kalmıştı. İslâm dinine karşı çıkanlar ona karşı zulüm ve işkencelerini gittikçe artırıyor, hatta yaşamasını bile istemiyorlardı. Öldürmeyi planlıyorlardı. Peygamber Efendimiz (asm) taşınmadan önce, doğup büyüdüğü Mekke’ye bakarak şöyle hitap ediyor: “Vallahi sen Allah’ın yarattığı yerlerin en hayırlısısın. Bana senden daha güzel yurt yoktur. Çıkarılmaya zorlanmamış olsaydım, senden asla ayrılmaz, senden başka yerde yurt, yuva tutmazdım.”
Medine’ye vardıklarında orada çok güzel karşılanmışlar. Medineliler, Mekke’den gelen Müslüman kardeşleriyle her şeyini paylaşmışlar. Orada çok mutlu, çok güzel günler yaşamışlar.
Hâle:
-Anneciğim, gittiğimiz yerde belki beni de çok seven, çok güzel karşılayan arkadaşlarla tanışırım.
-Tabî ki güzel kızım, orada da arkadaşların olacak. Hem buradaki arkadaşlarınla, öğretmenlerinle de, geldiğimiz zamanlar görüşürsün. Hayat göçlerle doludur. Kim bilir belki bazı arkadaşlarınla başka yerlerde tekrar karşılaşırsın. Önemli olan birbirimize olan sevgimizi nereye gitsek kalbimizde taşımak, yanımızda götürmektir.
Hâle artık mutluydu ve gideceği yere karşı içinde umut parıltıları taşıyordu.
Dergimize abone olmak için tıklayın!
İlk yorum yapan olun