Yardımlaşma mutluluk veriyor
Hayvan deyip geçmemek lazım. Neden mi? Çünkü onlar biz insanların yapmadığı, üşendiği yardımları yapıyorlar. Bizim yapmadığımız yardımları onların yapması bana ilginç geliyor. Belgesellerde yardımlaşmaları çok izledim.
Belgesellerin birinde bilim insanları şempanze topluluğunun içine robot bir şempanze koydular. Şempanzeler yeni bir şempanze geldiği için çok mutlu oldular.
Ona sevgilerini belli etmek, oyun oynamak için dokundular. Ama şempanze gerçek olmadığı için dokunur dokunmaz yere düştü.
Düşen şempanze hiç hareket etmeyince öldüğünü zannettiklerinde, o tatlı suratları öyle üzgün bir halde oluyordu ki. Hemen ona sarılıp kaldırma çabalarına girdiler. Yardım ettiler.
Bir keresinde bir arının başka bir arıyı uçarak taşıdığını görmüştüm. Ama fotoğrafını çekememiştik. Çünkü o zaman annemin telefonunda fotoğraf makinesi yokmuş. Annem bana “bak o arı arkadaşı arıyı hastaneye götürüyor” demişti.
Bazı arkadaşlarımız bir eşyamızı kaybettiğimizde ararken ya da bir tekerlemeyi unuttuğumuzda hatırlatarak yardımcı olurlar. Hatta bazen abur cuburunu paylaşır, üzüldüğümüzde yanımızda olur.
Yere kalemi düşen birinin kalemini almakta yardımcı olmak, silgisi olmadığında vermek bizim aramızda yardımlaştıklarımız.
Bizim öğretmenlerimiz de çok yardım ederdi. Bir keresinde fen öğretmenimiz bir etkinlik yaptıracaktı.
Deney malzemesi olan su şişesi bizim grupta yoktu. Öğretmenimiz ikişer şişe verdi grubumuza. Yan grupta şişe getirecek olan kişi o gün okula gelmediği için su şişesi eksikti. Çocuk öyle ağladı ki. Öğretmenimiz de kantinden bir şişe aldı.
Suyunu döküp deneyde kullansın diye ağlayan çocuğa verdi. Sadece arkadaşlar arasında değil, deprem, fırtına ve sel gibi felaketlerde insanlar birbirine yardım ediyor.
Komşular birbirine salça, börek veriyor. Yardımlaşmak hepimize mutluluk veriyor. O zaman daima yardımlaşarak hem iyilik yapalım hem de mutlu olalım.
Yazan: Lemanur Bengi
Dergimize abone olmak için tıklayın!
İlk yorum yapan olun