Bir gün Hoca, hamama gider. Bakar ki, in yok, cin yok. Kendi kendisiyle konuşacak değil ya, ağırdan ağırdan bir “ Kayabaşı” tutturur ama, kulağına inanmaz:
“Demek benim kendimden haberim yok; meğer ne dokunaklı sesim varmış!” der.
Öyle ya, şu koskoca hamamı inim inim inletsin de, ne diye şu Müs- lümanlara temcid (sena etmek) dinletmesin?
Yunup, yıkandıktan, giyinip kuşandıktan sonra, sabah mı, akşam mı demez; çıkar minareye, başlar temcid okumaya.
Aşağıdan birisi:
“Kim şu vakitsiz öten horoz? Aman ne de hoyrat sesi var!” deyin-ce, Hoca minareden eğilir:
“Be müslüman, der; bir hayır sahibi çıkıp ta şu minarenin tepesine bir hamam yaptırsaydı, sen o zaman görürdün sesi!”
İlk yorum yapan olun