“Sağ elimi kaldırdım,
Sol elimi daldırdım
Dilim kalbe indirdim,
Döndüm Mevlana gibi”
Arif, kollarını açmış, neşeyle bu ilahiyi söyleyerek dönüp duruyordu.
O sırada arkadaşı Ahmet yanına yaklaştı.
“Hayırdır Arif, neden böyle dönüp duruyorsun? Başın dönüp yere düşeceksin şimdi.”
Arif yine de dönmeye devam etti. Neşesine diyecek yok gibiydi. “Döndüm Mevlana gibi” deyip duruyordu.
Başı dönmeye başlayınca durdu. Ahmet’e döndü ve “Gel beraber dönelim. Mevlana Hazretleri de böyle dönermiş.” dedi.
“Niye dönermiş ki Arif?”
“Mevlana, bu dönme hareketiyle varlıkları temsil ediyormuş Ahmet.”
“Nasıl yani?”
Mesela Dünya dönüyor değil mi?” “Evet, dönüyor.”
“Ay da dönüyor mu?”
“Evet, o da dönüyor.”
“Güneş dönüyor mu?”
“Evet, o da dönüyor.”
“Peki bütün gezegenler dönüyor mu?”
“Evet, onlar da dönüyor.”
Ahmet, Arif’in ne demek istediğini şimdi daha iyi anlamıştı. Ama yine de kafasına oturmayan bir şey vardı.
“Arif, tamam gezegenler dönüyor da, Mevlana niye dönüyor?”
İkisi de gülüştüler.
“Çünkü Ahmetçim, Mevlana Hazretleri, varlıkların döne döne Allah’ı zikrettiğini düşünüyor. Yani onlar Allah’a
bu şekilde ibadet etmiş oluyorlar. İşte bundan dolayı, Mevlana da Allah aşkından yerinde duramayıp kalkıp dönüyor; tıpkı gezegenler gibi döne döne Allah’ı zikrediyor.”
Ahmet’e çok ilginç gelmişti bu bilgiler. Daha önce birkaç defa “semazen gösterisi” izlemişti. Bu gösterilerde Mevlana gibi dönüldüğünü de biliyordu. Ama bunun böyle bir anlamı olduğunu hiç düşünmemişti. O da Arif’in neşesine ortak olmak için kollarını açıp dönmeye başladı.
İki arkadaş “Döndüm Mevlana gibi” ilahisini söyleyerek neşeyle dönmeye devam ettiler. Tabii çok fazla dönmek de mümkün olmuyordu. Başları dönüyordu çünkü. Durup dinlenmek gerekiyordu. Onun için bir yere oturup aralarında konuşmaya başladılar yine.
“Arif! Mevlana Hazretlerinin, gezegenlerin dönüş hareketini Allah’ı zikretmek olarak düşünmesi çok ilginç değil mi?”
“Evet Ahmet, bence de çok ilginç. Bunu bana babam anlatmıştı. Hatta Bediüzzaman Hazretleri de Dünyanın bir Mevlevî gibi neşeyle dönüp Allah’ı zikrettiğini söylemiş.”
“Mevlevî ne demek Arif?”
“Yani, Mevlana’nın yolundan giden, onu takip eden demek.”
“Şimdi anladım, o da Mevlana gibi yani.”
“Evet Ahmet, Mevlana gibi.”
Arif ile Ahmet o gün Mevlana Haz- retlerini bu şekilde hatırlamış oldular. Ruhu için birer Fatiha okumayı da ihmal etmediler.
Dergimize abone olmak için tıklayın!
İlk yorum yapan olun