Dedem Sadık Çavuş

çavuş

Dedem Sadık Çavuş

Sadık dede, rahmetli dedemin babasıdır. Yani Sadık dedemi hiç görmedim. Rahmetli dedemin anlattığı kadarıyla biliyorum.

Biz çocukken dedem bizi etrafına toplar, geçmiş yıllarda yaşanan hatıraları, bir savaş gazisi olan babasının kahramanlıklarını anlatırdı.

Dedemin babası Sadık dedemiz, uzun yıllar topraklarımızın işgal altından kurtulması için savaşlara katılmış. Dedem, sekiz yıl askerlik yaptığını söylerdi. “Ailelerinin “Haydi oğlum git, ya gazi ol, ya şehit!” diye yolladığı kahramanlardan… Kimi şehit olarak dönmüş, kimi de gazi. İşte Sadık dede de savaşta bir kolunu kaybederek “Gazi” ünvanı alarak köyüne dönmüş. O zamanlar telefon/internet gibi haberleşme imkânı olmadığı için, dedemin bir kolunun olmadığını ancak köyüne döndüğünde fark etmiş ailesi.

Sağ olarak döndüğü için ailesi sevinmiş tabi ama artık bir kolunun olmayışı da yürekleri burkmuş. Sevinç ve hüzün gözyaşları birbirine karışmış. Sadık Çavuş dedemin annesi de kahramanca konuşmalar yapan tam bir Osmanlı hanımıymış. “Bırakın ağlamayı! Silin gözyaşlarınızı, ben zaten onu ya şehit ya da gazi olsun diye yollamıştım. Kahraman oğlum, hoş geldin evine” deyip alnından öpmüş. O günden sonra evde kimse ona bir kolunun olmadığını hissettirmemiş. Ancak Sadık Dede’nin bir kolunun yokluğu, ona hayatı boyunca savaşta şehit olan en yakın arkadaşlarını, yaşadığı savaş anılarını hatırlatmış.

Köyde bazı cahil insanlar herkese bir lâkap bulurlarmış. Sadık Dedeye de “kolsuz” demişler. Sadık Dede buna aldırmazmış. Dedem, yani bunları anlatan rahmetli Mehmet Köse dedeme de lakap olarak “Kolsuzun oğlu” derlerdi. Dedem de bu lakabından hiç rahatsız olmazdı. “Kolsuzun oğlu” olmakla hep onur duyarak yaşadı.

Biz de, bize bu vatan topraklarını bırakmak için mücadele eden kahraman dedelerimizi bu vesile ile rahmetle anıyoruz. Onlara dualarımızı gönderiyoruz. Allah hepsinden razı olsun.

Dergimize abone olmak için tıklayın!

işrak resfebe sel

İlk yorum yapan olun

Bir yanıt bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*