Kara karga sesine çok güveniyordu. Her ötüşünde, herkesin kendisini dinlediğini sanıyordu. Etrafındaki dostları kargayı üzmemek için sesinin kötü olduğunu söyleyemiyor, çaresiz bu kötü şarkılara tahammül ediyorlardı.
Ancak bir tanesi vardı ki, ona bu kötü sesinin tahammül sınırlarını zorladığını söylemeye cüret etmişti. Ne yazık ki, minik serçeyi bunu söylediğine de bin pişman etmişti kara karga. Karga, serçeye ceza olarak ona ayrı bir şarkı söylemişti.
Gel zaman git zaman, karga böylesi bir saltanat sürerken, komşu ormandan başka bir karga gelivermiş… O da başlamış şarkılar söylemeye!
Ama o da ne?
Öylesine kötü bir sesmiş ki, değmesin. Tıpkı, bizim karga kardeşin sesinin aynısı… Ormandaki bilge baykuşun aklına bir fikir gelivermiş. Her ikisinin sesini birbirine dinletip bu işten vazgeçirmek. Nitekim, baykuş birkaç hayvan dostuyla bir araya gelip, ses yarışması düzenlemeye karar verdiklerini açıklamış.
Kargalar durur mu; hemen aday olmuş ve yarışma gününü iple çekmeye başlamışlar.
Yarışma günü, her ikisi birbirini dinlemek için avluya gelmiş. İkisinden başka aday olmadığını görünce pek keyiflenmişler.
Yarışma başlamış ve komşu karga başlamış şarkı söylemeye… Karga kardeş kulaklarını tıkamış. Bittiğinde ise, kendisi avluya çıkmış… O da başlamış ötmeye… Ses ses değil, mübarek borazan… Oylamaya gelince hiçbiri iki kargaya oy vermemiş.
Yarışmayı her iki karga hüsranla bitirmişti.
Karga kardeş aslında komşu karganın sesini duyunca, yaptığı hatayı fark etmişti.
Bilge baykuşun karşısına geçip bir daha şarkı söylemeyeceğini herkese ilan etti.
“En iyisi, biz değil, bülbüller ötsün” diyerek bir daha kimseyi rahatsız etmedi.
Hakkını arayan karga
Dergimize abone olmak için tıkla. Kargo bedava!
İlk yorum yapan olun