Şehrin Sesi

Şehrin sesini duymaya çalışıyorum.
Duymaya çok alışık olduğum o sesi. Kışın akşam vakitlerinde, okul yolunda bana yoldaşlık eden şehrin sesini bugünlerde duyamaz oldum. Havanın soğuk olmasına rağmen bugünlerde daha sık açılmaya başlayan pencerelere dayıyorum kulağımı ama yok. Öğretmenimin verdiği şiiri okumak için çıktığım terastan duyduğumsa sadece yoldan geçen belediye arabasından yayılan dışarı çıkmayın uyarısı. Okula da gidemiyorum artık. Geçen gün yirmi beş İngilizce kelimeyi beşer defa yazma, matematikten on sayfa test ödevim olunca ne oyun oynayabilmiş ne de en sevdiğim çizgi romanı okuyabilmiştim. Öyle üzülmüştüm ki, “Bundan sonra inşallah hiç okul olmaz “demiştim. Masallardaki gibi büyülü sözlerden birini söyledim sanki ve dileğim gerçek oldu. Önce bununla ilgisi olduğunu düşünüp çok üzüldüm. Bazen anlamsız ödevler olsa da arkadaşlarım, sınıf öğretmenim, nöbette bana el sallayan
kısa saçlı öğretmen, sınıfımızı mis gibi temizleyen Zehra teyze, sorunlarımızı gülümseyerek dinleyen müdür yardımcımız da okulumun bir parçası. Onları seviyorum.
Annem benim sözlerimle ilgisi olmadığını söyleyince içim rahatladı. İnsandan insana çok çabuk yayılan bir virüsün neden olduğu bir hastalık yüzünden bir süre evde kalmak zorundaymışız. Benim en çok ilgimi çeken yönü, büyüklerimin eve adım atar atmaz elbiselerini değişip, kıyafetlerini evden uzak tutmaları. Ben dışarı hiç çıkmadığım için kıyafetlerimi değiştirmek zorunda değilmişim. Elbise değiştirmeyi hiç sevmem zaten. Annemin ise en sevdiği
şeydir kıyafet değiştirmek. Her gün çeşit çeşit kıyafetler giymeyi sever. Ama şu an sadece dışarıdan geldiğinde her
seferinde yıkayabileceği türden kıyafetleri seçiyor. Herkes bana benzemeye başladı mecburen. Şehrin sesini duyamamak babamın sesini daha çok duymamı sağladı.
Koca şehir işleri yüzünden babamı sadece yatış saatime yakın görebiliyordum. Artık babam işlerini evden yürütüyor. Onunla resim,kesme-yapıştırma,origami yapıyoruz. Keyfim yerinde büyükleri sevmeyen virüs beni seviyor galiba…
Evde kaldığın bugünlerde neler yaptığını, duygularını yaz ,çiz veya anlat. Elbise origamisini katla . Renk renk boya ve
hayallerine ortak et.

Yazan: Mihriban Sezer

Çizen: Ravzanur Güleçyüz

İlk yorum yapan olun

Bir yanıt bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*