Can, arkadaşları tarafından sevilen bir çocuktu ama “Her güzelin bir kusuru vardır.” derler ya, Can’ın kusuru da üşengeçliğiydi. Okula gittiğinde muhakkak ders araç-gereçlerinden biri veya birkaçı eksik çıkardı. Çünkü üşendiği için çantasını akşamdan hazırlamazdı. Okuldan eve döndüğünde üstünü değiştirmeden okul kıyafetleriyle abur-cubur ne varsa atıştırırdı. Sonra da üşendiği için dişlerini fırçalamazdı. Annesi neredeyse her zaman uyarırdı:
“Can! Oğlum okul kıyafetlerini çıkar.”
Can duymazdan gelir, “Aman nasıl olsa yarın sabah yine giyeceğim, en iyisi böylece yatayım.” derdi.
Annesi “Can! Oğlum dişlerini fırçala!” dediğinde ise,
“Aman nasıl olsa ağrımıyor, demek ki dişlerim sağlıklı.” deyip fırçalamazdı.
Günler böyle geçerken, bir gün Can’ın annesini okuldan aradılar.
Öğretmeni Can’ın diş ağrısından duramadığını, acilen doktora gitmesi gerektiğini söylemişti.
Annesi hemen okula koşup Can’ı aldı. En yakın bir diş polikliniğine götürdü.
Bu arada Can “Hayır, doktora gitmek istemiyorum.” diye söyleniyordu. Doktor, Can’ı çok iyi karşıladı ve sakinleştirmeyi başardı. Önce kendini tanıtıp, diş hekimliği mesleğini anlattı.
Sonra aletlerinin ne işe yaradığını tek tek gösterdi. Koltuk ayarının yükselip alçalması da Can’ın hoşuna gitmişti. Sıra geldi Can’ın dişlerine bakmaya. Doktor:
“Tam da tahmin ettiğim gibi” dedi başını sallayarak.
“Çürük dişlerin var” dedi.
Can “Ama nasıl olur? Peki, çekilecek mi? Ama ben diş çektirmekten korkuyorum!” dedi.
“Sakin ol Can, çekmeyeceğim, sadece dolgu yapacağım. Ancak, bundan sonra dişlerini düzenli fırçalayacağına, çok fazla şeker, çikolata yemeyeceğine söz ver.” dedi.
Can başını öne eğip mahcup ve üzgün bir ses tonuyla, “Söz” dedi. O gün Can’ın diş ağrısı geçmişti. Artık hiç üşenmeden sabah, öğlen, akşam dişlerini fırçalıyordu. Üşengeçliğini de yenmişti. Ödevlerini zamanında yapıyor, çantasını akşamdan hazırlıyordu.
Eee ne demiş atalarımız; “Bir musibet bin nasihatten iyidir.”
Mehtap Yükselten
İlk yorum yapan olun